The pearl of Africa

Onvoorstelbaar, gisteravond was ik nog ongeveer 6400 kilometer hier vandaan en nu lig ik in mijn eigen bed. Gisterochtend zou ik om 7.00 uur opgehaald worden, we zijn in Afrika, dus reken daar een x aantal minuten bij op en dan word je inderdaad opgehaald. Doordat mijn taxi later kwam, had ik nog tijd om even heerlijk te spelen met de peuters die net wakker waren. Om van Soroti naar het vliegveld in Entebbe te rijden, moeten we ongeveer 334 kilometer rijden en daar doen we zo’n 7 of 8 uur over (hangt er vanaf hoe druk het is in Kampala). 334 kilometer lijkt niet zoveel, maar doordat er hobbels, kuilen en allerlei andere voertuigen op de weg rijden, gaat het vaak niet zo snel. Ik heb alle tijd en geniet van de laatste mooie uitzichten. De huttendorpjes, de bergen, het meer etc. etc.

Om half 4 ben ik op het vliegveld en heb ik nog voldoende tijd, want mijn vliegtuig naar Nairobi vliegt pas om half 9 ’s avonds. Als ik ben ingecheckt en een stempel heb laten zetten in m’n visa, krijg ik een bericht binnen. Mijn vlucht vanuit Nairobi is vertraagd, waardoor mijn vlucht later vertrekt. En zo komt er nog een bericht binnen. Ondertussen zit ik al in de gate om over enkele minuten in het vliegtuig naar Kenia te stappen en ik probeer uit te zoeken wat er aan de hand is, maar het internet werkt niet goed. Ik krijg weer een bericht binnen… Ik vlieg vanaf Kenia op 3 augustus… 3 augustus, dit kan niet waar zijn! Ik raak in lichte paniek en de tranen schieten in m’n ogen. Ik heb geen internet, ik weet niet wie ik moet aanspreken om me te helpen en ik wil nu eigenlijk gewoon naar huis, want ik heb afscheid genomen. Ik zoek contact met thuis en aan mijn vader leg ik uit wat hij moet invoeren op de computer. Ondertussen belt hij met de KLM en zij vertellen dat ik met een vlucht vanuit Jikhari die een tussenstop in Entebbe maakt, kan meevliegen. Echter, moet dit achter de schermen in Entebbe ook nog geregeld worden. M’n koffer is al ingecheckt bij Kenya Airways, ik heb al een stempel in m’n paspoort staan dat ik het land uit ben en ik moet eigenlijk naar de KLM counter. Een vriendelijke jongeman loopt als mijn persoonlijke assistent met me mee en hij vertelt me dat alles goed komt. We lopen langs de douane en ik ben op dat moment onder verantwoording van de jongeman. Als ik wegren, is dat zijn schuld. Ik denk er niet over om weg te lopen, dus dat komt wel goed. Hij gaat m’n koffer zoeken en na 15 minuten komt hij terug met mijn koffer. Ik check in bij de KLM, krijg een nieuw ticket en loop langs de douane en steek m’n duim op. M’n nieuwe ticket wordt gescand bij de douane en daarna mag ik nog drie uur wachten voordat we de lucht ingaan. De tijd vliegt voorbij en voordat ik het weet zit ik in het vliegtuig en vliegen we de lucht in. Slapen in een vliegtuig vind ik altijd erg ingewikkeld, dus ik kijk wat films, luister muziek en staar naar het scherm waar de minuten die we moeten vliegen langzaam minder worden. Super fijn om uiteindelijk aan te komen op Schiphol. Als een van de eerste koffers komt mijn koffer voorbij en zo sta ik heel snel bij m’n vader. Ik geniet van de twee boterhammen met kaas die hij op speciaal verzoek van mij heeft meegenomen. Rond 10 uur zijn we in Seroos en klets ik bij met m’n moeder. Daarna rijd ik nog even door om een knuffel te halen bij Jerien en kom ik ’s middags thuis in m’n eigen huis. Er staan verse bloemen, kaartjes en er ligt fruit. Heerlijk!

Oeganda, ook wel de parel van Afrika genoemd; wat was je mooi, wat heb je me veel gebracht. Ik zal deze reis voor altijd in m’n hart meenemen. Dank aan iedereen die de afgelopen weken heeft meegeleefd, meegelezen en regelmatig een berichtje stuurde via de mail of Whatsapp. Super lief! Zondag vertrek ik nog met drie vriendinnen naar Montpellier. Even opladen, verhalen delen en stiekem ook wel een beetje uitrusten, want ik ben erg moe. Tot slot wil ik nog een mooi gedicht delen.

S T E R R E N
Geschreven door: Jetty Veenstra

Onder een grote donkere hemel
Gevuld met duizend sterren
Kijk je lang naar hen omhoog
Zij zien jou al van verre

Zouden ze weten dat ze bijdragen
Aan een heel bijzondere nacht
Waar zwart en wit één kleur is
Waar geen sprake is van macht

Zouden ze zien dat er wordt gezongen
Veel gedanst en veel gepraat
Dat mensen dichter bij elkaar komen
In een wereld zonder verraad

Dat ze deze vele ervaringen
Mogen meenemen voor altijd
En anderen dezelfde lichtjes
Mogen brengen de komende tijd

Zouden de sterren ons willen vertellen
Dat ze niet zo kunnen schijnen zonder elkaar
En dat het mooiste in ons naar boven komt
Als je liefde geeft aan elkaar

Laten we zijn als deze sterren
En ons licht geven waar het kan
Want je hebt elkaar nodig om te zeggen:
Kom, we maken er wat van!