‘Always loved, never forgotten, forever missed’

In eerste instantie zou de begrafenis op dinsdag zijn, maar dit werd veranderd waardoor de begrafenis vandaag was. Ik had afgelopen nacht een nachtdienst en het lukte me niet om voordat we vertrokken nog in slaap te vallen. Om 11.00 uur vertrokken we met alle baby’s, peuters, kleuters, auntie’s en uncle’s in de schoolbus naar de school van Cathy. Alle kinderen waren warm aangekleed met mutsen, vesten etc., want het is hier nu winter en koud voor de mensen hier (voor mij is deze temperatuur prima en ik zit gewoon in een shirtje met korte mouwen).
Acht weken geleden bestond het gezin van Els uit vijf personen. Zeven weken geleden namen ze afscheid van Sarah en werd de dienst op het schoolplein/veld gehouden van de Harmony Primary school en vandaag was op datzelfde veld de dienst voor Cathy. De afgelopen dagen is er een team bezig geweest om alles rondom de begrafenis te regelen. Er werden honderden mensen verwacht en ook alle kinderen van Cathy haar school en de buurschool zijn er. Het is niet zoals in Nederland dat de dienst om 11.30 uur begint en dat iedereen er dan is. Er bleven de gehele dienst auto’s, pick-ups volgeladen met mensen en boda boda’s komen. Rond 11.45 uur wordt het kleine kistje in een auto van YWAM het plein opgereden. Haar klasgenootjes maken een erehaag en de leerkrachten van haar school tillen haar kistje naar het midden van het veld. Daaromheen staan allerlei tenten waar de gasten onder zitten.
Allerlei mensen spreken mooie woorden uit, er wordt gezongen door een koor en alle mensen die aanwezig zijn kunnen een donatie doen om deze dienst te kunnen bekostigen. Vol bewondering luister ik naar de krachtige woorden die Els uitspreekt. Haar zonnetje van Amecet is er niet meer en dat doet haar heel veel pijn en verdriet. Ze spreekt met zoveel liefde over haar dochters. Ik weet dat Cathy in een heel warm gezin heeft mogen opgroeien. Haar zus Helen kan heel mooi zingen, zij zonh het lievelingslied van Cathy: ‘You say van Lauren Daigle’
Ik voel de pijn van de leerkrachten, het lijkt me verschrikkelijk om afscheid te moeten nemen van een leerling. Eén van de leerkrachten zingt een mooi lied voor Cathy en m’n hart breekt als haar klasgenootjes vertellen hoe zij Cathy hebben leren kennen en wat ze haar nog willen zeggen.

Nadat iedereen nog een keer langs haar kistje is gelopen en een laatste blik op haar heeft geworpen, worden er bloemstukken op de kist gelegd namens verschillende groepen mensen. Dit is ook het moment waarop ik Els kan condoleren. Woorden schieten tekort om haar te zeggen hoe erg ik het voor haar vind. Een blik in elkaars ogen, een paar woorden en een dikke knuffel was op dat moment genoeg. Er wordt gehuild, gezongen en geknuffeld met elkaar en tussendoor worden de kleintjes gevoed met flesjes melk etc. Als de dienst rond ongeveer 15.30 uur is afgelopen, is er voor iedereen die aanwezig is gekookt. Normaal eet ik in Amecet met een lepel, maar die hebben we vandaag niet mee, dus we eten ons bord leeg net zoals de locals dat hier doen; met onze rechterhand. Terwijl ik aan het eten ben, ligt kleine Irene op m’n schoot te slapen en komen er allerlei mensen langs om een hand te geven.

Vandaag was een dag met heel veel emoties en indrukken. Het lukt me nog niet om in slaap te vallen, terwijl ik heel erg moe ben. Het is moeilijk om de juiste woorden te vinden om vandaag te beschrijven. Ik ben dankbaar dat ik er vandaag bij kon zijn. Ik had het heel erg gevonden als ik de dienst had moeten missen, omdat ik bijv. in het vliegtuig naar Nederland zat.
Nog twee dagen ben ik hier in Amecet. De auntie’s vinden het heel erg dat ik al weer ga en zo voelt het voor mij ook. Als ik nog kon blijven, zou ik het zo doen. Donderdagmorgen word ik naar het vliegveld gebracht, omdat ik ’s avonds weer terug naar Nederland vlieg. Vrijdag 2 augustus hoop ik om 6.35 uur te landen op Schiphol. Mocht je me willen knuffelen, !

Morgen ben ik een dagje vrij en dan ga ik voor de laatste keer naar Soroti stad en pak ik m’n koffer in. Woensdag werk ik nog een shift en daarna ben ik uitgenodigd bij een van de auntie’s thuis. De dagen vliegen voorbij…