Watch out: a snake!!

Spannende titel… Het valt allemaal reuze mee, we hebben hier gisteren wel heel hard om moeten lachen. Omdat er veel gebeurt, merk ik aan mezelf dat ik het nodig heb om af en toe even hard te kunnen lachen. Er zijn hier genoeg auntie’s die ook wel van een grapje houden, dus dat zit wel goed. In één van mijn eerdere verhalen schreef ik over de slang op de bus en realiseerde ik me dat het gewoon super goed mogelijk is dat er ééntje door het gras kruipt… Als grapje, zei ik tegen een auntie, terwijl we naar ons huis liepen… 'Pas op, een slang…' Ik had gehoopt dat ze zou reageren zoals ik zou doen (hoog in de lucht springen en gillen), maar zij reageerde mega rustig. Toen ik haar vertelde dat het een grapje was, moest ze wel heel hard lachen.

In ons huis hebben we een rat en dat is geen grap. We hebben ook allerlei andere dieren, zoals kakkerlakken, muggen, spinnen, gekko’s, mieren etc. maar dat vind ik niet zo erg. De rat vind ik een ander verhaal… Ik laat mijn deur nooit openstaan en als ik hem toch open, zorg ik ervoor dat hij weer zo snel mogelijk dichtgaat. De rat komt voornamelijk ’s nachts tot leven en het komt regelmatig voor dat ik ’s nachts even wakker word, omdat één van de auntie’s met de rat aan het 'vechten' is. Op de één of andere manier komt hij altijd in de kamer van mijn buurvrouw en het geluid dat ze maakt om hem te verjagen, is hilarisch. Ik hoop dat hij mijn kamer overslaat…

Gistermiddag bij het uit bed halen van kleine Martin schoot ik opeens vol. Terwijl ik naar hem toe loop, zie ik zijn ogen glinsteren. Hij pakt mijn handen vast en klimt omhoog en legt zijn handjes om mijn nek, zijn hoofdje opzij en knuffelt. Ik denk opeens na over het moment waarop de ouders ervoor hebben moeten kiezen om het kindje naar Amecet te brengen. Ik heb zoveel respect voor Els en de auntie’s die hier iedere dag met zoveel liefde voor deze mooie kinderen zorgen.

Vanmorgen was ik vrij. Het zonnetje scheen en daardoor ben ik al vroeg wakker. Het is lekker warm en ik ga douchen. Nadat ik klaar ben met douchen, wil ik de kraan dichtdraaien en daar gaat het mis. Met geen mogelijkheid krijg ik de kraan dichtgedraaid… Ik droog me snel af, kleed me aan en ga hulp halen. Ik voel me super schuldig... Verschillende mensen worden erbij gehaald, maar met geen mogelijkheid krijgen we de kraan dicht. Het totale water wordt afgesloten, waardoor we geen gebruik meer kunnen maken van ons eigen toilet en douche. Mijn Oegandese auntie’s vinden het tijd om mij wat te leren… Zij maken namelijk geen gebruik van ons toilet. Zij gaan naar hun eigen toilet en zij denken dat het goed is als ik dat ook leer. Ik vertel ze dat ik dat kan en dat ik dat onderweg naar hier ook heb gebruikt. Ze zijn onder de indruk ;) Toch maak ik geen gebruik van hun toilet, maar mag ik in het huis van de andere auntie’s naar het toilet. Aan het einde van de middag is alles weer gerepareerd en kunnen we gewoon weer gebruik maken van het toilet en de wc in ons eigen huis.
Nadat ik mijn ontbijt heb gemaakt, eet ik dit in het zonnetje op. Terwijl we daar zo zitten, komt er een vrouw aan, het schijnt de tante van één van de baby’s te zijn. Jeska wordt vandaag door haar tante opgehaald. Ze is nu drie maanden en sterk genoeg om weer terug naar haar familie te gaan. Jeska ziet er heel goed uit en is in de afgelopen maanden enorm gegroeid. Haar tante gaat voor haar zorgen. Een tijdje later komen er ook familieleden van Margaret. Ook zij wordt vandaag opgehaald en gaat terug naar haar familie. Als de kinderen terug naar de familie gaan, krijgen ze ook een pakket met eten, dekens etc. mee. Daarnaast worden de kinderen gevolgd door de social workers van Amecet om te kijken hoe het met ze gaat.

Vanmorgen heb ik ook m’n kleren gewassen. Van mijn buurvrouw mag ik haar twee grote wasteilen lenen en ga ik aan de slag. Ik begin met mijn ondergoed en daarna was ik m’n kleren en handdoeken. Het ondergoed moet binnen drogen en de rest mag allemaal buiten opgehangen worden. Onder toeziend oog van auntie Gertrude en kleine Abel was ik alles. Om 13.00 uur begint mijn shift en dat is precies het moment waarop alle kleine baby’s gevoed mogen worden. Baby Miriam wordt door mij gevoed. Deze kleine dame vindt het heerlijk om op haar gemakje te drinken en tussendoor nog even een slaapje te doen, terwijl ze dicht tegen me aan ligt. Ik vind het geen enkel probleem om daar alle tijd voor te neme, want daarna heeft ze weer voldoende kracht om verder te drinken.

De tweeling en hun jongere broertje worden rond 20.00 uur naar bed gebracht. Eén van de auntie’s is hier verantwoordelijk voor en ik kijk om een hoekje mee. Deze jongens hebben nog heel veel te leren en de auntie vraagt mij allerlei tips hoe ze bepaalde dingen moet aanpakken. Ik vertel haar wat ze kan proberen en wat ik denk dat belangrijk is voor deze jongens. Voor mij is het nu nog lastig om te communiceren met deze jongens, want ze spreken nog geen Engels. Ik zie de jongens enorm ontwikkelen. Ze kijken ongelofelijk naar alles wat er om hen heen gebeurt en dat verwerken ze in hun spel. Ze gebruiken de speelgoedtrein als vrachtwagen en maken daarbij de geluiden die ze horen van alle vrachtwagens die over de weg rijden naast Amecet. Iedere vrachtwagen die langskomt, wordt door ze bestudeerd. Ze voeren telefoongesprekken, zeggen Engelse woorden na die ze vaak horen, ze bouwen graag met de duplo en genieten enorm van het eten.

Morgen heb ik een dagje vrij en ga ik samen met drie andere auntie’s het dorp in.