Auntie Steffie
Blijf op de hoogte en volg Stephanie
10 Juli 2019 | Oeganda, Soroti
Was Mij
Omarm Mij
Ontdooi Mij
Laat de wereld weer zien wie
Ik was mij
Verlos mij
Ontdoek mij
Laat de stilte weer horen
En de liefde weer voelen
Wie ziet mij
Wie hoort mij
Wie wast mij
(songtekst – Marco Borsato)
Het is heel moeilijk om precies te beschrijven wat er allemaal door me heen gaat, wat ik zie gebeuren en wat het met me doet. Het helpt me heel erg om bepaalde dingen op te schrijven en verhalen te delen. Ik ben vanmorgen om 7.00 uur begonnen met het wassen van de allerkleinste baby’s. Baby’s die soms al een paar maanden oud zijn, maar er uitzien alsof ze net zijn geboren. Deze kleintjes hebben al heel wat meegemaakt en dat zie je soms terug in de ogen. Iedere baby heeft zijn eigen badje onder zijn bed staan en wordt ’s ochtends heerlijk gewassen. Daarna worden de luiers omgeknoopt en worden de kleertjes aangetrokken. Veel van de kleertjes zijn nog veel te groot, dus het was even zoeken om iets te vinden wat paste. Op woensdag worden ook alle bedjes verschoond, dus dat hebben we daarna gedaan. Om de drie uur krijgen de kinderen een fles en wordt er precies bijgehouden hoeveel ze drinken. Nadat alle baby’s hebben gedronken, wordt alles geveegd, schoongemaakt en gedweild. De buitenruimte wordt in orde gemaakt, zodat we lekker met de kinderen naar buiten kunnen.
Als je me goed kent en dit leest, weet je dat ik in Nederland weleens Mary Poppins wordt genoemd. Dat heeft te maken met de inhoud van mijn tas… Hier in Oeganda heb ik mijn Mary Poppins koffer meegenomen. In mijn vorige verhaal was te lezen over de zorgen rondom de tweeling. Zij mogen leren spelen en daarom pakte ik mijn magische bal uit mijn koffer. Een bal met bijzondere kleuren, die kan stuiteren en waar de jongens en ik een hele lange tijd mee hebben kunnen spelen. Het is zo mooi om glinsteringen in hun oogjes te kunnen zien.
Alle medewerkers worden auntie genoemd, dus ik ben auntie Steffie. Het voelt heel vertrouwd en fijn als je zo genoemd wordt. In de middag ga ik met baby Suzan en nog drie andere baby’s naar het ziekenhuis. Ze krijgen hier een aantal injecties. Het ziekenhuis is naast het opvanghuis, dus we gaan hier lopend naartoe. Dit is geen pretje voor de baby´s, dus ze zijn erg verdrietig en in de loop van de middag krijgen een aantal baby´s ook koorts. Het liefste wat de baby´s op dit moment willen, is heel dichtbij je zijn. Je snapt dat er daardoor vandaag heel veel geknuffeld is.
Omarm Mij
Ontdooi Mij
Laat de wereld weer zien wie
Ik was mij
Verlos mij
Ontdoek mij
Laat de stilte weer horen
En de liefde weer voelen
Wie ziet mij
Wie hoort mij
Wie wast mij
(songtekst – Marco Borsato)
Het is heel moeilijk om precies te beschrijven wat er allemaal door me heen gaat, wat ik zie gebeuren en wat het met me doet. Het helpt me heel erg om bepaalde dingen op te schrijven en verhalen te delen. Ik ben vanmorgen om 7.00 uur begonnen met het wassen van de allerkleinste baby’s. Baby’s die soms al een paar maanden oud zijn, maar er uitzien alsof ze net zijn geboren. Deze kleintjes hebben al heel wat meegemaakt en dat zie je soms terug in de ogen. Iedere baby heeft zijn eigen badje onder zijn bed staan en wordt ’s ochtends heerlijk gewassen. Daarna worden de luiers omgeknoopt en worden de kleertjes aangetrokken. Veel van de kleertjes zijn nog veel te groot, dus het was even zoeken om iets te vinden wat paste. Op woensdag worden ook alle bedjes verschoond, dus dat hebben we daarna gedaan. Om de drie uur krijgen de kinderen een fles en wordt er precies bijgehouden hoeveel ze drinken. Nadat alle baby’s hebben gedronken, wordt alles geveegd, schoongemaakt en gedweild. De buitenruimte wordt in orde gemaakt, zodat we lekker met de kinderen naar buiten kunnen.
Als je me goed kent en dit leest, weet je dat ik in Nederland weleens Mary Poppins wordt genoemd. Dat heeft te maken met de inhoud van mijn tas… Hier in Oeganda heb ik mijn Mary Poppins koffer meegenomen. In mijn vorige verhaal was te lezen over de zorgen rondom de tweeling. Zij mogen leren spelen en daarom pakte ik mijn magische bal uit mijn koffer. Een bal met bijzondere kleuren, die kan stuiteren en waar de jongens en ik een hele lange tijd mee hebben kunnen spelen. Het is zo mooi om glinsteringen in hun oogjes te kunnen zien.
Alle medewerkers worden auntie genoemd, dus ik ben auntie Steffie. Het voelt heel vertrouwd en fijn als je zo genoemd wordt. In de middag ga ik met baby Suzan en nog drie andere baby’s naar het ziekenhuis. Ze krijgen hier een aantal injecties. Het ziekenhuis is naast het opvanghuis, dus we gaan hier lopend naartoe. Dit is geen pretje voor de baby´s, dus ze zijn erg verdrietig en in de loop van de middag krijgen een aantal baby´s ook koorts. Het liefste wat de baby´s op dit moment willen, is heel dichtbij je zijn. Je snapt dat er daardoor vandaag heel veel geknuffeld is.
-
10 Juli 2019 - 15:43
Oma En Opa:
Dag lieve Stephanie, Je bent nog maar een paar dagen weg en er komt al heel veel op je af.
Auntie Steffie, mooi dat ze je zo noemen. Dat lied van Marco Borsato is wel heel toepasselijk.
Laat jij die kindjes de liefde maar voelen. Wie liefde zaait zal ook liefde oogsten.
Dag lieverd tot de volgende keer.
Heel veel liefs van opa en oma
-
11 Juli 2019 - 07:53
Hans En Annemarie:
Lieve Steef,
Wat een mooie en lieve berichten lezen we nu al! Denk dat je koffer straks terug vol zit met warme herinneringen en gebeurtenissen....
Leuk om je verhalen te lezen en te volgen,
heel veel plezier Steef....
liefs,
Broekies -
11 Juli 2019 - 13:11
Jeanine:
❤❤❤ -
12 Juli 2019 - 05:11
Carola:
Hey Steef!
Prachtige berichten schrijf je! Er komt veel op je af!
Wat mooi dat jij de kinderen de liefde kan geven die ze verdienen!
Kan Steef luiers maken?! Klonk het hier!
Liefs,
Matthijs en Carola
Dikke knuffel van Amy en Isa -
17 Augustus 2019 - 09:28
Wim:
Stephanie, wat ben je toch een prachtig mens!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
